Aranië Melissandra
Het koninkrijk bestaat uit acht belangrijke eilanden, of eilandgroepen. De belangrijkste van deze eilanden is het moedereiland, Tol Amil. Vanuit Tol Amil wordt het koninkrijk bestuurd. Het koninkrijk verandert van naam wanneer het rijk van koningin wisselt. Op dit moment is de naam van het koninkrijk dan ook Aranië Melissandra (Koninkrijk Melissandra). De meeste elfen van Auros wonen in het koninkrijk. Woudelfen, windelfen, zonne-elfen, maanelfen en sinds kort ook de ivoren elfen hebben allen hun eigen eiland. Op de andere eilanden wonen de elfen door elkaar. Op Ando Martë (poort naar geluk) wonen ook andere rassen.
Tol Amil, Moedereiland
Dit is het belangrijkste eiland van alle acht eilanden. Het is niet alleen het grootste eiland maar het is ook de woonplaats van koningin Melissandra. Op dit eiland wonen elfen van alle vier de elfenvolken, zij wonen en werken hier samen.
Mahalma, de Troon
Het koninklijke paleis staat midden op een klein eilandje in een binnenzee van Tol Amil. Het paleis en de stad eromheen wordt Mahalma genoemd, wat de Troon betekent. Vanuit daar regeert de koningin het koninkrijk. Slechts een enkeling wordt het toegestaan het hof te bezoeken. Men zegt dat het paleis groot genoeg is om in te verdwalen en dat er zelfs delen niet meer gebruikt worden en er verlaten bijliggen. Sommige beweren dat daar de geesten van dode koninginnen dwalen. Koningin Melissandra heeft een enorme huishouding en raadgevers om zich heen verzameld. Zo groot dat het paleis meer een stad is geworden.
Olore Osto, Stad der Dromen
Olore Osto ligt midden in de uitgestrekte vlakten van Tol Amil. Deze stad wordt ook wel de stad van de kunsten genoemd. Hier bevinden zich voornamelijk zonne-elfen en maanelfen. In deze stad bevinden zich de grootste bibliotheek van het rijk, en evenzo het grootste college. Dit is de stad van de kunstenaars, de theaters en de concertzalen.
Aranya Hopa, Vrije Haven
Deze haven ligt direct in verbinding met het handelseiland, Ando Martë.
In Aranya Hopa wonen de wat oudere handelaars. Het is een prachtige stad die veel rust en weelde uitstraalt. Vele handelslieden die jaren op Ando Martë hun handel hebben gedreven, trekken zich terug naar deze haven om van hun welverdiende geld te genieten. In deze havenstad wonen bijna alleen elfen. Vroeger was dit de belangrijkste haven van het koninkrijk. Tegenwoordig zijn de havens die dichterbij het vaste land liggen belangrijker geworden.
Enwa Hopa, Haven van Morgen
Over deze haven is niet zoveel bekend. Men zegt dat hier de eerste Seelie ooit aanmeerden op een parelwit zeilschip. Ook zegt men dat wanneer er vanaf Enwa Hopa Noordwaarts wordt gevaren, men bij het einde van de wereld komt. Hier schijnen de grijze elfen aan boord te zijn gegaan op het schip dat hen naar het einde van de wereld bracht. Sommige oude elfen die hun dood naderbij zien komen vertrekken vanaf hier in gouden gondels om naar de Goden te varen. Nabij Enwa Hopa ligt Rómenna, een buitenpaleis van koningin Melissandra.
Ando Martë, Poort naar Geluk
Ando Martë telt twee havensteden die druk bezocht worden door vele handelaars. Ook vanuit het vaste land komen hier schepen af en aan. Dit is het enige eiland waarop dwergen en mensen zonder om toestemming te vragen, welkom zijn. Er zijn zelfs enkele dwergen en mensen die op dit eiland een woning hebben.
Callo Hopa, Haven van de Held
De haven van de held is de eerste haven die in verbinding stond met het vaste land. Deze haven dankt zijn naam aan het eerste schip, de Held genoemd, dat ooit de oversteek naar het vaste land waagde. Nu is het een bruisende havenstad. Het Griffioen Regiment houdt de stad in bedwang, wat ook wel nodig is. Na de komst van de dwergen en mensen is Callo Hopa ook voor dieven zeer interessant geworden. En omdat de elfen nog een duidelijk uitleveringsverdrag met Turingen hebben getekend, is deze stad het toevluchtsoord van gespuis van het vaste land.
Malta Hopa, Goudshaven
In deze havenstad staat het grootste handelshuis van het koninkrijk. Hiervandaan worden de meeste goederen van en naar de eilanden verscheept. De handelswaren die op de markten van Malta Hopa te koop zijn, zijn exotisch en bijna onbetaalbaar. Dit is een van de meest luxe steden van het koninkrijk.
Tindómerel, Dochter van de Schemer
Tindómerel is een onherbergzaam eiland. De torenhoge bergen zijn steil en scherp. In de toppen ligt sneeuw. Toch kozen de maanelfen dit eiland voor hun twee torens.
Mindor Nolwë, Toren der Wijsheid
Midden in de bergen ligt Mindor Nolwë. In deze toren studeren de maanelfen magie.
Deze toren bevat enorme boekwerken over magie. Daarnaast bevinden hier zich te tere scrollen die niet in de grote bibliotheek van Tol Amil liggen. Boeken die niet voor ieders ogen bedoeld zijn, of voorwerpen die te kwetsbaar zijn om aan te raken. Enkel de hoge magiërs van de maanelfen weten hoe ze bij de toren kunnen komen. Hun leerlingen worden er op een magische manier naar toe gebracht en vreemdelingen hebben nog nooit een voet in de toren gezet.
Mindor Isil, Toren van de Maan
In Mindor Isil worden de priesters van Radon opgeleid. Deze toren is beter bereikbaar en ligt op een wat kleiner eiland van Tindómerel. Maar ook dit eiland ligt ver boven de waterspiegel. Het gehele oppervlak ervan is bedekt met sneeuw.
In de toren bestuderen de maanelfen de hemellichamen. Ze hebben vele astrologische kaarten en apparatuur om naar de sterren te kijken.
Lindë Tauri, Zingende Wouden
Het hele eiland Lindë Tauri wordt overdekt door een ondoordringbaar woud. De bomen die er groeien zijn al eeuwen oud en torenen hoog boven de grond uit. Zonder gids is het onmogelijk het bos door te komen zonder te verdwalen. Het lijkt wel of er helemaal geen paden zijn. Geen enkele elf behalve de woudelfen wonen op dit eiland.
Nyérë Hopa, Haven van Verdriet
Nyérë Hopa ligt er verlaten bij. Slechts een kleine groep woudelfen woont zo dicht aan de kust. De haven dankt zijn naam aan de bomen die op die plaats groeien. Langs de zwarte stam, druipen witte hars druppels naar beneden. In het licht glinsteren deze als tranen. Tussen de zwarte takken en het donker groene bladerendak zijn hutten gemaakt van bladeren en takken. Een flauw schijnsel van paarse lichtjes danst ’s nachts om de bomen. Het lijkt soms of de wind hier een lied zingt van verdriet. Hier wonen de laatste bewoners van Nyérë Hopa.
Morna Osto, Donkere Stad
Over deze stad is niets bekend. Geen Woudelf zal ooit de geheimen verklappen die deze stad bezit.
Tol Helena, het Eiland van Helena
Het eiland van Helena is redelijk vlak. Enorme uitgestrekte stranden omringen een open en vriendelijk ogend bos. Op Tol Helena bevinden zich vele kleine dorpen, voornamelijk aan de kust. Er staat altijd een aangename warme bries op het eiland. Iets wat de windelfen erg waarderen. De meest voorkomende dieren op dit eiland zijn vogels in allerlei kleuren en maten.
Asea Osto, Vriendelijke Stad
In deze stad staan twee belangrijke gebouwen voor de windelfen. De school voor luchtmagie en het hospitaal. De windelfen leren hun magie niet op Tindómerel. Zij hebben daarvoor hun eigen school. Een student in Asea Osto zal op school eerst leren dansen alvorens hij of zij luchtmagie mag leren. Want wie kan dansen op de wind kan deze buigen naar zijn wil.
Ondanks dat Tol Helena niet het hoogste inwoner aantal van alle eilanden heeft, staat het hospitaal toch in Asea Osto. Het hospitaal is ontstaan uit het college van Helena. Om de jonge priesters te onderwijzen in de kunsten der genezing was er een ziekenboeg opgericht die uitgegroeid is tot een hospitaal.
Tol Yara, Het Oude Eiland
Op Tol Yara wonen bijna alleen dieren. De uitgestrekte vlaktes zijn ideaal voor grote groepen wilde paarden. Ergens diep in de wouden van Tol Yara, ook wel het Tol Rocco genoemd, wat Paardeneiland betekend, liggen de ruïnes van een oude stad.
Muina Hopa, Geheime Haven
Het grootste gedeelte van deze haven bestaat uit ruïnes. Slecht een aantal huizen geven onderdak aan het Pegasus Regiment. Zij zijn de bewakers van het enige nog overeind staande grote gebouw in de haven, de gevangenis.
Hano Oronti, Broeder Bergen
Hano Oronti zijn twee bijna identieke bergpieken. De zee om de twee eilanden heen is onmetelijk diep. De twee pieken lijken recht uit de zee omhoog te reizen. Sommige elfen beweren dat deze twee bergen in het water gezakt zijn vele eeuwen geleden. De twee pieken zijn echter nog zo hoog dat er nog steeds sneeuw op de toppen ligt. Er is niemand die op deze puntige rotsen wil wonen.
Noreyanar, Land van de Zon
Noreyanar, het paradijselijke eiland . Het eiland waar velen van dromen om daar een keer te mogen zijn. Het eiland waar men, als de wind goed staat, hier op het vaste land een vleugje van de prachtige geurende bloemen kan ruiken. Het eiland dat naar men zegt gecreëerd is door Aurora zelf en al haar pracht en praal bevat. Het eiland waar de zonne-elfen hun thuis vinden. Dit eiland is een lust voor het oog. Het klimaat is er bijna tropisch en de dieren die er leven zijn exotisch. Op Noreyanar wonen bijna alleen maar zonne-elfen. Bijna al deze elfen zijn volgeling of priester van Aurora.
Melda Osto, Geliefde Stad
Melda Osto is volgens de verhalen de meest romantische stad ter wereld. Het is een stad die duidelijk gebouwd is met liefde. De elfen die er wonen zijn gelukkig en stralen rust uit. Melda Osto is niets meer dan een stad om in te wonen, maar de architectuur is adembenemend, vele wit marmeren gebouwen, kabbelende riviertjes die door de stad kronkelen en overal bloemen.
Aurë Osto, Stad van de Dag
In Aurë Osto staat het grootste tempelcomplex dat er ooit voor Aurora gebouwd is. Om te bidden en om te studeren in de leer van Aurora. Hier bevindt zich de raad van priesters en priesteressen die het eiland besturen. Ook Aurë Osto is een lust voor het oog, al zijn er maar weinig van de andere drie elfenvolken die het eiland ooit gezien hebben. Dit is de geboorteplaats van de belangrijkste dichters van het koninkrijk. In het midden van de stad staat een enorme appelboom. Men zegt dat het eten van de appels je verliefd laat worden op de eerste de beste die je tegenkomt.
Maril Oronti, Kristalbergen
Maril Orinti is een rotsachtig gebied met in het midden enkele hoge bergen. Nabij de kust zijn er enkele kleine bossen met hier en daar een meer, dat gevoed wordt door de kleine beekjes die uit de bergen komen. Omdat de kustgebieden over het algemeen vrij ruig zijn, hebben de ivoren elfen hun huizen in grotten en kloven gebouwd. Tussen de Tweede en de Vierde Rampspoed is Maril Oronti in mist gehuld geweest. In die tijd heette het gebied Ungohisië, ofwel Schaduwmist.
De Stad der Schaduwen
De Stad der Schaduwen is de hoofdstad en thuisbasis van de bloedelfen, gelegen in een vallei in de bergen in het midden van Auros. Ze dankt haar naam aan de affiniteit van de bloedelfen met de Goden van de Nacht, en aan de vreemde wezens die de eerste bloefelfen gered hebben van de ondoden. De vallei is omringd door een aantal enorme bergketens en is een kleine oase van groen tussen al het grauwe steen. Hier halen de elfen ook de nodige voedingswaren binnen die niet in de stad zelf verbouwd worden.
De stad zelf heeft nog steeds een zeer elfs karakter en is een afspiegeling van hun esthetische en verheven aard. De gebouwen zijn vaak torens met spitse kamers bovenop met tussendoor vele gearkte, gotische loopbruggen. Er zijn diverse parken in de stad met fonteinen, bloemenstruiken en bomen. Runen versieren de muren en vele parken en grasstroken met bomen en bloemenstruiken versieren de straten. Her en der zie je standbeelden van steen of kristal en overal door de stad heen zie je versieringen van sierstenen en goud of zilver. De bloedelfen houden hun stad ook uitermate schoon; je ziet nergens zwerfvuil of sporen van vandalisme.
De gehele stad is omringd door een 10 meter hoge muur van dik massief rots die versterkt is door magische runen. Rond deze muur patrouilleren onophoudelijk de zwarte wachters om de omgeving van de stad in de gaten te houden. In isolatie zijn de bloedelfen er toch in geslaagd hun stad in schoonheid op te bouwen. Twee imposante gebouwen domineren van elke gezichtsveld in de stad het zicht en vormen het centrum van hun maatschappij en hun leefwijze. Het College van de Maan (ook wel afgekort als De Toren) en de Tempel van de Nacht.
In de bergen om de Stad en aan de rand van de Woestijn hebben de bloedelfen een aantal kleinere buitenposten ingricht. In de jaren dat de Stad bedreigd werd door ondoden, hadden deze buitenposten vooral een militaire rol. Sinds de Val van de Zwarte Orde is de functie van deze posten echter verschoven naar het bewaken van handelsroutes en het bestrijden van criminaliteit. De bloedelfen patrouilleren nog steeds frequent in de omgeving, al was het maar uit macht der gewoonte.
Sunspring Outpost
Sunspring Outpost is een zuidelijk gelegen buitenpost van de bloedelfen. Sunspring Outpost ligt hemelsbreed een kilometer of 20 buiten de Stad der Schaduwen, maar door het ruwe, moeilijk begaanbare terrein is dat nog bijna een dag reizen. Sunspring ligt als een van de weinige buitenposten buiten de blokkade. Normaliter zouden de bloedelfen niet in staat zijn om een verafgelegen post als Sunspring te verdedigen, maar de plaats heeft een bijzondere kwaliteit: ondoden kunnen er niet naar binnen.
Sunspring zelf is een kleine vestiging, omdat de bescherming niet heel ver reikt. Er is één gebouw, dat zowel dienst doet als tempel, barak en herberg. De buitenpost ontleent zijn naam aan het feit dat het midden op een kleine hoogvlakte ligt met een bijzonder zacht klimaat, waardoor er veel flora en fauna voorkomen die elders in de bergen niet te vinden zijn.
Altaar van alle Goden
Sunspring Outpost is een bijzondere plek. Al sinds elfenheugenis staat er een klein, onopvallend altaar dat – opmerkelijk genoeg – de symbolen van alle goden draagt. Het altaar wordt beheerd door een priester en vier tempeldienaren, die hun leven lang in de tempel werken en daarna hun werk overdragen aan een nieuwe dienaar. Hoe dit precies in zijn werk gaat is niet helemaal duidelijk: als een tempeldienaar op sterven ligt, verschijnt er meestal een nieuwe dienaar die claimt ‘geroepen’ te zijn om dit werk te vervullen. Dit zijn opmerkelijk genoeg niet allemaal bloedelfen; ook andere rassen dienen in het heiligdom.
Niet zo lang geleden werd het heiligdom ontdekt door de bloedelfen, Zij verbaasden zich over het feit dat het heiligdom zo lang had overleefd te midden van alle ondoden, waarop de priester hen toevertrouwde dat de Goden zelf de ondoden op afstand hielden. En inderdaad: na verloop van tijd bleek dat geen enkele ondode zich in de buurt van Sunspring Outpost waagde. De werking van de bescherming was echter beperkt, zo verklaarde de priester: slechts een klein aantal mensen konden er tegelijkertijd van genieten.
Verrast vroegen de bloedelfen of zij wellicht een kleine buitenpost mochten vestigen bij het heiligdom, als veilig heenkomen en uitvalsbasis voor hun patrouilles in de regio. De priester ging hiermee akkoord, op voorwaarde dat geen enkel levend wezen dat de tempel wil bezoeken geweerd zou worden. Sindsdien maakt Sunspring Outpost als pleisterplaats deel uit van de invloedssfeer van de Stad der Schaduwen. Het lijkt de priester en zijn dienaren weinig te deren; zij verzorgen het altaar, voeden de sporadische pelgrims die hun opwachting maken, en zijn gelukkig met de status quo.
Alhoewel de priester en zijn tempeldienaren allemaal eigen namen hebben, gebruiken zij naar elkaar toe eigenlijk alleen hun functies. Naast de Priester zijn dit de Ziener, de Wachter, de Hoeder en de Voeder.
