Fauns

Orchidee de Faun

De fauns zijn een nomadisch ras dat zich ophoudt in de wijdse natuur van Flora, in het mid-zuiden van Auros. Ze leven een overwegend teruggetrokken bestaan en bemoeien zich nauwelijks met andere rassen. Wel komt het regelmatig tot schermutselingen met saurusstammen uit Meya-Tula over territorium en andere kleinigheden.  De oorzaak van de vijandigheid van fauns jegens saurussen ligt in de verovering van Flora-Aqua (nu Meya-Catunta) door de saurussen ten tijde van de opkomst van Mebuch Mazar.

Bestuur

Fauns kennen vanwege hun nomadische bestaan geen centraal bestuur. Als zij er toch voor kiezen een blijvende gemeenschap op te bouwen, dan is dit een kleine clan van een aantal families bij elkaar. De fauns kennen zelf ook geen steden, waar ze zich niet thuisvoelen.

Cultuur

Binnen een clan heerst een vrij vaste structuur. De vrouwen blijven bij het kamp en de kinderen en zorgen daar voor het vee en de gewassen. De mannen trekken de omgeving in om te jagen.  De magiërs onder de fauns staan bekend als sjamanen. Magie wordt door veel faunen beschouwd als iets gevaarlijks. Sjamanen hebben het geloof dat hun voorouders en de geesten van deze voorouders invloed hebben op de magie. Sjamanen genieten veel respect, maar worden ook wel gevreesd.

Fauns voelen zich voornamelijk tot Ragnor aangetrokken. Er worden dan ook veel toernooien en feesten gehouden ter ere van Ragnor waarbij verschillende stammen eervol met elkaar duelleren. Voor een buitenstaander kan dit eruit zien als een volwaardige oorlog. Fauns strijden sowieso eervol. Ze dueleren eerlijk of vallen frontaal aan op een strijdveld. Alleen de mannen strijden. Geen enkele faun zal ooit een nederzetting van een andere clan aanvallen.

Religie

De Goden van de Nacht hebben de Faun geschapen. Van oorsprong waren de Faun dus ook vooral aanhangers van de Goden van de Nacht. Sindsdien zijn de tijden echter veranderd. Doordat de Faun als ras vooral op zichzelf leefden en leven en geen culturele interactie hadden met andere rassen is hun geloof anders dan bijvoorbeeld dat van de mensen.

De fauns kennen de goden niet zozeer als goden, maar vereren hen als hun voorouders (denk aan de indianen). Elk van de acht goden is gekarakteriseerd in een figuur of beroep; en zijn daardoor ook niet altijd zo eenduidig te zien als bijv. mensen dat doen. Ragnor wordt door de fauns als ‘de Krijger’ niet alleen geëerd om zijn kracht en eer in het gevecht, maar staat ook bekend als een groots drinker! Een aspect wat bij de mensen niet geassocieerd wordt met de God der Oorlog en Strijd.

Voor sommige van de voorouders worden door de fauns ook diverse momenten uit hun leven genomen bij verering. Zo wordt de Moeder (de Godin Helena) soms aangesproken in haar beeltenis als jonge vruchtbare maagd, soms als beschermende moeder, en soms als vrouw zorgdragend voor haar hele kroost.)

De Oergoden zijn, net als bij de overige rassen, haast vergeten door de fauns doordat zij zich hadden teruggetrokken van Auros. Er gaan nog oude, vergeten, faun-verhalen over goden van weleer, Vader Kosmos (Chronos) en Moeder-Aarde (Cayla), resp. de Al-Vader en Al-Moeder.

De verering van de Voorouders door de Faun verloopt anders dan die bij andere rassen. Zo zal de  incantatie van een gebed dus ook niet altijd de naam van de godheid of het aspect van de voorouder bevatten, maar meer over het gewenste gaan. “Ziet hoe deze faunstrijder zich inzet voor de strijd! Geef hem reuzenkracht!” Daarentegen is het voor een belangrijke strijd heel normaal voor een faunpriester (van Ragnor) om eerst een soort rite te houden met of voor de strijders, ook al is dat meer roleplay dan echt gebed.

Ook is het gebruikelijk om bijvoorbeeld te toosten op een Voorouder wanneer er een gebeurtenis is gebeurt die speciaal aan één van hen doet denken. (Of gewoon om meer te kunnen drinken: er wordt getoost op hen allemaal! ;o) Of “de Jager” (Manos) te danken bij een geslaagde jacht of “de Druïde” (ook Manos) bij een geslaagde oogst.

De godsdienst voor Faun is dus verpakt in hun levenswijze: voor veel zaken zijn gebruiken en riten. Faun danken Helena niet speciaal wanneer iemand wordt genezen, maar houden wel een rite en feest van Vruchtbaarheid wanneer de lente komt. Ook geboorte en dood, en de Strijd zelf zijn omhangen met gebruiken en riten.

De Goden erkennen de verering van de Faun op die manier. Het is de natuurlijke orde voor Faun. Juist ook in tegenhang tot hoe sommige andere rassen omgaan met de goden.

Over elk van de Voorouders gaan vele verhalen de ronde. Sommigen gaan over diverse aspecten van een Voorouder, of over een specifieke gebeurtenis uit het leven van de betreffende Voorouder.

Niet alle verhalen en overleveringen zijn bekend binnen alle Faun clans, aangezien deze ook in verschillende mate meer of minder zelfstandig hebben geleefd.

De Oergoden

De Oergoden zijn vrijwel vergeten door de Faun. De Faun zijn niet betrokken geweest bij de terugkeer van de beide Oergoden.

Goden van de Nacht

* Faun vrouwen houden zich normaal totaal afzijdig van de strijd. Morrigan is hierop een eenmalige bijzondere uitzonder geweest, maar dat is een apart verhaal…

Goden van de Dag

*  Onthoudt dat magie in de ogen van Faun als iets engs of onberekenbaars wordt gezien.

De Faun zien de Krijger (Ragnor) en de Krijgsvrouw (Morrigan) als echtpaar. Anata en Aurora zijn in de ogen van de Faun tweelingzussen. “De Moeder” (Helena) is de vrouw van de Jager (Manos). In de verhalen over de Druïde komt nooit naar voren dat hij getrouwd is,  alhoewel hij op z’n tijd verleid wordt (of zich laat verleiden door) de ene of andere van de tweelingzussen Anata of Aurora. De Herder (Helos) en de Kluizenaar(Radon) zijn beide meer op zichzelf staand.