Leve de piratencode!

De piratencode is een beperkte set regels die geldt in Benito’s Baai. De Code is ontstaan op afzonderlijke piratenschepen om het leven op piratenschepen in de hand te houden. Er zijn dan ook verschillende varianten van de Code. In de tijd van Benito is er een versie van de piratencode ontstaan die bekrachtigd is door de hoofdpiraten (de Zes) en min of meer in de gehele baai geldt. In de praktijk wordt deze versie van de piratencode in Benito’s Longroom strikt gevolgd, terwijl het op andere plaatsen in de Baai meer als richtlijnen gezien wordt.

Daarnaast zijn er verschillende kapiteins die een eigen versie van de Code hebben, maar het gaat daarbij altijd om varianten van de piratencode die door Benito afgekondigd is. Zo heeft Broeder Nicolai een extra regel “Meermensen moeten zonder pardon gedood worden.”

De Code van Benito

De code

• Eenieder die zich aan de Code houdt is onderdeel van het broederschap der piraten. Iedere piraat heeft recht op een gelijk deel in de voor- en tegenspoed van de broederschap. Eenieder die zich niet aan de code houdt zal op een eiland achtergelaten worden met een brood, een fles water en een klein mes.
• De Code kan alleen gewijzigd worden door een besluit op de Zitting

Leven in de Baai

• Er mogen geen dodelijke wapens of magie gebruikt worden in gevechten tussen piraten, tenzij er sprake is van een geschil tussen beide piraten. In dat laatste geval kan het geschil aan de wal beslecht worden, maar nooit op open zee. Bij het beslechten van een geschil mogen andere piraten niet in gevaar gebracht worden.
• Een man die een verstandige vrouw “onheus bejegent” zal gedood worden
• Een enkele reis de Baai uit kost 1000 goudstukken per persoon. Indien een lid van de Zes het goedkeurt mogen deze kosten gereduceerd worden tot 100 goudstukken per persoon.
• Kapiteins zijn verplicht zich fatsoenlijk te kleden.
• Vanuit elke thuishaven mogen maximaal drie schepen uitvaren.
• Takashi Shimura heeft een monopolie op de kaapvaart naar de Shugenya.
• Ezequiel Gilberto Fernandez heeft een monopolie op de kaapvaart naar de Elfeneilanden.
• De Witte Maan heeft het recht de Baai in en uit te varen.

Aan boord

• Regels voor aan boord zijn alleen van toepassing aan boord van een schip.
• Iedere piraat heeft een stem in zaken die spelen.
• Iedere piraat heeft gelijke rechten op het proviand en de rum aan boord. Er is vrije toegang tot het proviand en de rum, tenzij er door schaarste rantsoenen ingesteld moeten worden.
• Er mag niet gegokt worden om geld in welke vorm dan ook.
• Een piraat moet er voor zorgen dat zijn wapen altijd schoon en gebruiksklaar is.
• De eerste piraat die een zeil ziet zal het beste wapen aan boord krijgen.
• Bij het verdelen van de buit heeft de kapitein recht op 2 delen, de scheepsmagiër, 1e en 2e stuurlui anderhalf deel, de overige officieren 1 en een kwart deel.
• De buit zal verdeeld worden in volgorde van senioriteit: als eerste krijgt de kapitein de keuze, daarna de 1e stuurman en zo verder.
• Eenieder die aan boord zoveel als een zilverstuk steelt wordt achtergelaten op een eiland of neergestoken.
• Lafaards tijdens gevechten zullen gestraft worden zoals de kapitein en de meerderheid van de bemanning dat wensen
• Eenieder die tijdens een gevecht zich wenst over te geven mag dat doen. Zolang de persoon in kwestie meewerkt mag niemand hem schade toebrengen tot hij met de kapitein gesproken heeft.
• Als een kapitein incompetent is of zich misdraagt dan mag de meerderheid van de bemanning een nieuwe kapitein aandragen. De bestaande kapitein zal dan opzij stappen en een andere functie aannemen. Als deze procedure niet gevolgd wordt dan is het muiterij.
• Eenieder die permanent verwond raakt als gevolg van plunderen, schermen of andere piraterij zal daarvoor een passende vergoeding krijgen. Denk daarbij aan 100 goud voor het verlies van een arm, maar niets als je sterft (aangezien je dan geen geld meer nodig hebt).

De Zitting

• Over de Zitting wordt niet gesproken tenzij er reeds een Zitting bijeengeroepen is (praten over de Zitting kan al te makkelijk geïnterpreteerd worden als het bijeenroepen ervan)
• Elke kapitein mag een Zitting bijeenroepen; hij moet hiervoor een identieke, persoonlijke uitnodiging verstrekken aan elk lid van de Zes met daarin de aankondiging van zijn agendapunt
• Als elk lid van de Zes de uitnodiging gehad heeft, moet de Zitting binnen een maand plaats vinden.
• Alleen met de persoonlijke uitnodiging heeft het lid recht van spreken tijdens de Zitting
• Elke kapitein moet één uniek agendapunt inbrengen in de Zitting
• Over elk agendapunt op de zitting moet een besluit genomen worden
• Alle besluiten zijn bindend voor de hele Zes totdat ze op een volgende Zitting worden ontkracht
• Wijzigingen in de samenstelling van de Zes moeten altijd op een Zitting gebeuren. Bij een nieuwe benoeming verstrekt een zittend lid de uitnodiging aan een geschikte kandidaat, die daarmee meteen zijn eigen agendapunt is.
• Als er geen koning is dan kan een stemming worden uitgevaardigd om een nieuwe koning te kiezen uit de Zes. De hoofdpiraat met de meeste stemmen wordt benoemd tot koning.
• De koning fungeert als absoluut bevelhebber tijdens een oorlog of zeeslag
• Alleen de koning kan een oorlogsverklaring uitgeven.

Punten die geen onderdeel zijn van de code van Benito, maar wel regelmatig benoemt (en nageleefd) worden als onderdeel van de Piratencode:

• Iedere piraat dient een hoed/hoofddeksel te dragen
• Iedere piraat dient minimaal 2 riemen te dragen
• Ieder voor zich, maar bij een gemeenschappelijke dreiging (zoals de marine): een voor allen en allen voor een (dit vloeit in feite voort uit het eerste punt van Benito’s Code)
• Anyone who stays behind gets left behind
• Alle kapiteins spannen zich in om het verlaten van de baai moeilijk te maken
• Een piraat die achtergelaten wordt op een onbewoond eiland krijgt altijd een dolk of een touw mee (om zijn eigen leven te nemen)
• Een piraat die driemaal kielhalen overleeft, is vrijgepleit van alle misdaden

Verhalen over de Piratencode

Leve de piratencode!

De Code. Volgens sommige landrotten een fabeltje; een grap over piraten die zich aan regels houden. Over piraten die zeggen dat “het meer richtlijnen zijn”. Ik kan ze niet helemaal ongelijk geven, want er gaan genoeg zogenaamde onderdelen van de piratencode de rondte die dat zeker niet zijn. Zoals het fabeltje dat iedere piraat een hoofddeksel móet dragen: dat is niet waar, maar op een schip is het wel zo handig als je bescherming tegen de zon hebt. Net als met het verhaal over de riemen: iedere zeeman weet dat een paar reserveriemen je leven kunnen redden als je met een plostelinge storm het bramzeil los moet laten vieren – er zijn geen regels nodig om je dat te laten onthouden.

Dat wil niet zeggen dat er geen piratencode is. Er bestaan al piratencodes zo lang als er schepen de zeeën bevaren, geen schip zonder Code. Ze dateren al van voor de tijd dat Benito de Baai vond. Toen er wat meer mensen in de Baai gingen wonen vond Benito het tijd om zijn Code ook aan de wal door te voeren – hij was de grove onderlinge misstanden tijdens het verlof zat. Het kon ook haast niet anders lopen. Benito was de vleesgeworden piratencode. In de periode dat hij de alleenheerser was in de baai dacht niemand erover na om de piratencode te schenden.

Na de verdwijning van Benito  begon het geloof in de Code echter minder te worden. Sommigen fluisterden dat het toch niet nodig was om ook aan de wal regels te hebben. Zo lang de Vijf echter bleven hameren op de piratencode veranderde er echter weinig. Dat bleef echter niet zo.

Afschuwelijk Azhug had altijd al laten merken dat hij niet zo van de regels was. Hij had ze ook niet nodig om de orde te handhaven op zijn schip: niemand haalde het in zijn hoofd om een groenhuid met een talent voor hamerslingeren tegen te spreken. De enige waar Azhug werkelijk respect voor leek te hebben was Benito, maar ook dat pas nadat Benito hem alle hoeken van een dok had laten zien. Azhug had tijdens een Zitting al eens voorgesteld om de regel tegen het gokken aan boord te laten vervallen, maar zijn voorstel had het niet gehaald. Sindsdien gingen er wel geruchten dat aan boord van zijn schip de “Vrije Zee” wel gegokt werd, maar er was nooit iemand die daar bewijs voor had – of durfde te tonen.

Na de verdwijning van Benito ging het op een avond echt mis. Het was een stormachtige herfstavond en Azhug had besloten dat het beter was om met dat weer niet uit te voeren. In plaats daarvan had hij zijn intrek genomen in de Warme Wever. Zoals altijd vloeide de alcohol rijkelijk. Hoe later het werd hoe losbandiger ook Azhug werd – en dat zegt wat voor een Ork. Tegen het einde van de avond had hij dan ook de aandacht van iedereen in de Warme Wever. Van iedereen, behalve een dame die stilletjes in de hoek zat te lezen wel te verstaan. Dat viel ook Azhug op en hij besloot een geintje uit te halen – op zijn Orks wel te verstaan. Hij sprong op haar tafel en trok de leren lappen naar boven die zijn zaakje bedekten met de woorden “Heb ik nu je aandacht?”. Je kunt er over twisten of hij daarmee al de piratencode geschonden had. Hij had haar immers niet aangeraakt, maar de Code spreekt slechts over het onheus bejegenen van een dame – en deze vrouw was zeker geen Rosita. Het bleek echter niet uit te maken, omdat een man aan de andere kant van de kroeg besloot dat het wel wellletjes was en een bierpul richting Azhugs hoofd slingerde. Normaal gesproken zou dat slechts een kroeggevecht tot gevolg hebben gehad; wat kappotte barkrukken, flessen en de volgende ochtend personen die naast hun kater ook blauwe plekken hebben. Azhug reageerde echter totaal onverwacht door een hamer van zijn riem te pakken en richting de man te slingeren. De stilte die volgde markeerde duidelijk het einde van de avond…

De volgende ochtend heerste er duidelijk vertwijfeling in Benito’s Longroom. De piratencode was hier vrij helder in: Overtreders moeten op een onbewoond eiland achtergelaten worden met slechts een mes voor zichzelf. Niemand durfde echter tegen Azhug op te staan, bang dat hen hetzelfde zou overkomen als de man de voorgaande avond. De bemanning van Azhug leek nog het minste onder de indruk, alsof het hen niets kon schelen dat hun kapitein de Code gebroken had. Zij gooiden slechts de trossen los en de Vrije Zee vaarde uit.

Dat is het laatste wat er van de Vrije Zee en het grootste gedeelte van haar bemanning gezien is. Enkele dagen later trof men wel de brokstukken aan. Over één van de masten lag het lijk van Azhug. Zijn doodsoorzaak was onmiskenbaar: een dwergenbijl had zijn borstkas gespleten. Het duurde niet lang voor het verhaal de Baai rondgegaan was: Iemand had Azhug gestraft voor zijn overtreding van de Code en zijn bemanning voor haar lafhartigheid om het zelf te doen. Zijn laatste avond aan de wal had Azhugs naam voorgoed bezoedeld: niemand vertelde nog iets over zijn grote daden. Alleen in dit verhaal komt zijn naam nog voor. De moraal? Zelfs een kapitein van de Vijf kan gestraft worden voor het breken van de Code.

Het is tot op de dag vandaag echter nooit duidelijk geworden wie Azhug uiteindelijk te grazen genomen heeft. De enige waarvan bekend was dat hij zo’n bijl op zee kon hanteren was Benito, maar hij was toen al jaren verdwenen. Als er een ander was met dezelfde vaardigheid, dan had dat ongetwijfeld bekend geweest in de baai…